super momIk geef het toe, ik ben verre van de perfecte moeder. Ik vind het zelfs moeilijk om een ​moeder te zijn van twee jongens. Eigenlijk al vanaf het begin, omdat ik totaal niet van jongens-dingen houd. Het schreeuwen, vechten, stoeien, het spelen met auto’s, etc is dus echt niets voor mij. Ik wilde artistieke dingen doen, spelen met Barbie’s, verkleden, enz. Maar ik heb nu eenmaal twee jongens, dus ik heb te maken met jongens dingen en ik heb me er enigszins aan overgegeven. Ik ben namelijk al jaren een ondersteunende voetbalmoeder en ik ben een advocaat voor mijn jongens, vooral voor Anthony en zijn school problemen. Van nature was ik niet iemand die voor zichzelf op kwam, hield niet van argumenten, laat staan vechten of dergelijke voor waar ik in geloofde. Maar mijn kinderen maakten mij de leeuwin die ik vandaag de dag ben, simpelweg omdat ik moest opkomen voor hun behoeften. No one messes with my boys!

Vandaag zijn mijn jongens 16 en 12 ….. waar is de tijd gebleven? ….. Ik kan met betraande ogen kijken naar oude video’s of foto’s. Beiden zitten nu in de puberteit ….. Ik dacht dat de 2-4 jarige pre-puberteit niet te harden was, maar ik heb nu een hardere tijd met de echte puberteit. Kinderen vandaag de dag zijn echt in mijn ogen anders dan toen ik een puber was (God, nu voel ik me super oud). Wij hadden namelijk geen Social Media en dat is, wat ik denk, een groot onderdeel van het probleem is. Mijn kinderen hebben namelijk een​ derde hand, ook wel hun telefoon of controller genaamd. Ik weet dat ik heel strikt moet zijn over het gebruik van de x-box, telefoon, ipad etc, maar dat ben ik niet. Het voelt alsof ik continue in gevecht ben met mijn kinderen, ze horen me simpelweg niet….of doen heel goed alsof. Ze luisteren niet naar mij. Als ik bijvoorbeeld zeg dat ze naar bed moeten gaan en alles moeten uitzetten waarmee ze bezig waren dan krijg is steevast het volgende te horen: “Wacht even, ik moet dit eerst afmaken” … nooit eens een ” Ja mam “. Het ergste vind ik dat ik het na 5 minuten moet herhalen en 10 minuten later weer en dan sta ik op het punt dat ik boos ben en begin te schreeuwen …. Ik wil niet dat soort moeder zijn, weet je ?! Het maakt me soms erg verdrietig.

Het kost allemaal heel veel energie en gezeur wat ik al genoeg heb in ons dagelijks leven. Dus ik voel me een loser op dit gebied. Ik wil een moeder zijn die al haar tijd en energie met haar kinderen doorbrengt, maar dat ben ik niet. Ik wil de moeder zijn die niet schreeuwt tegen haar kinderen, maar dat ben ik niet. Ik wil de moeder zijn die tijd neemt om leuke dingen te doen met haar kinderen op een regelmatige basis, maar dat ben ik niet. Ik wil de moeder zijn waar kinderen naar luisteren, maar ik ben zeker niet die moeder ….. en ik geef mezelf de schuld voor dit alles, want ik ben niet consistent genoeg en daardoor nemen ze me niet serieus. Ik wil de tijd nemen om mij te concentreren op dit alles, maar ik ben niet de moeder die dat doet en dat maakt het wellicht nog erger.

Ben ik echt een slechte moeder? Nee, ik denk het niet. Kan ik een betere moeder zijn? Ja, ik denk het wel. Ik vind het erg moeilijk om balans te vinden in het alledaagse leven, werk en gezinsleven. Zo ben ik de ene dag die perfecte moeder en de volgende dag is ze weer uit het raam gevlogen. Hoe doen andere moeders het? Ik kan toch niet de enige zijn? …. vertel me alsjeblieft dat ik niet de enige ben!

Corinnexxx

Facebook|Pinnen|Tweeten|Terug naar boven
  • 3 juli 2015 - 13:03

    Meriam Jansen - ohhhhh lieverd dat ben je zeker niet…. ik ben ook totaal niet de perfecte moeder… mij kinderen zitten in de tuin te spelen waar ik ze net op hun kop heb gegeven omdat het weer eens een x niet normaal gaat… kom bij ze kijken voor de leuk en loop een beetje boos terug naar binnen… en dat terwijl andere moeders zie genieten op het strand.. nee ik ben niet zo moeder…. ik ben erg streng vindt ik mezelf .. en samen leuke creatieve dingen doen ohh wat leek me dat leuk.. maar dat gaat nog beter met e jongen dan met tara.. horde mensen kon ik scrappen leren en kreeg altijd te horen hoeveel geduld.. maar met me eigen kroost….. ohh ff leuk samen een shootje doen nou ja dat is vaak meer chantage werk… waar ik voor pas met me andere kindjes… raar maar we doen onze best tochh en we zijn er voor hun op onze manier

  • 3 juli 2015 - 14:59

    Nathalie Schatteman - Meid, na deze week kan ik je vertellen dat ik me compleet mislukt voel. Mijn oudste zoon is gepest een heel jaar aan een stuk, fysiek aangevallen en ik heb alles gedaan om het te voorkomen. Je bent zeker niet alleen, maar ik wert zeker dat juist deze vraagstelling zorgt dat we betere ouders worden. Want wij leren alle dagen nieuwe behendigheden van het ouderschap ;-)

  • 3 juli 2015 - 16:52

    Carina Aerts - Heel herkenbaar Corinne, het enige houvast wat ik je kan bieden is……het gaat over….als ze weer wat ouder zijn omen ze er van zelf achter wat een gave coole moeder ze hebben

  • 4 juli 2015 - 10:21

    Vlijtig Liesje - Je bent zeker niet de enige. Kijk maar eens in de boekwinkel: daar stikt het van de boeken met titels als De mythe van de perfecte moeder en De kunst om geen perfecte moeder te zijn.

  • 5 juli 2015 - 09:33

    Anita Everaardt - De enige? Ik dacht het niet…
    Het had mijn verhaal kunnen zijn.
    Bah wat vind ik mezelf als moeder vaak stom en écht ik wil graag leuker zijn voor mijn kids. Maar we doen ons best en zijn ook maar mensen.
    Ik denk dat onze kids veel leren van een moeder die ECHT is!

Ik wil mijn verhaal over mijn ADHD delen in verschillende blogposts en dit is deel 1 :)
Multiethnic Arms Raised Holding ADHD

Als kind was ik een vrolijk kind. Veel vriendjes en vriendinnetjes en ook op de basisschool ging het mij goed af. Ik kan me nog herinneren dat ik graag kletste en heel snel afgeleid was en moeite had me te concentreren, dit stond dan ook steevast in mijn rapporten. Daar  ik goeie cijfers haalde werd ik dus niet als vervelend ervaren, storend van tijd tot tijd dat dan weer wel, maar ach.

Ik had niet echt last van mijn ADHD, wist zelfs niet eens dat ik het had. Bij de meeste meisjes uitte het zich zoals bij mij, een kletserige meid met een korte spanningsboog en daar hield het dan wel weer mee op. Pas op de middelbare school, ik kreeg HAVO/VWO advies, merkte ik dat ik moeite had met al dat huiswerk. En vakken zoals wiskunde en natuurkunde daar kon ik hoe hard ik het ook probeerde echt mijn aandacht niet bij de les houden, ik snapte er weinig van en het boeide me voor geen meter. Normaal gesproken zou je dan wel vastlopen op de middelbare school. Ik had echter de “mazzel” dat ik vrij intelligent ben. Ik leerde amper, las het 1 keer een uur voor de toets door en scoorde een 8. Zo ben ik dan ook eigenlijk fluitend de HAVO doorlopen. Ja geen VWO, VWO betekende dat ik echt moest leren….en onderbewust wist ik dat ik dat niet kon. Had ik toen maar geweten waar dat aan lag, dan had ik eventueel met begeleiding wel het VWO kunnen doen, maar dat is achteraf geklets.

Ik had altijd twee agenda’s. 1 om mijn huiswerk in te schrijven en de ander om in te tekenen en te schrijven, dit deed ik dan ook continu gedurende vele saaie lessen. Alleen de leerkrachten die hun les leuk brachten of op een interessante manier die konden mij boeien, de rest ging het ene oor in het andere oor uit. Ik keek vaak naar buiten, droomde weg en had standaard mijn rugzak aan mijn knieën hangen en die schommelde constant heen en weer. Ik had het vooral leuk op school met mijn vriendinnen en vrienden en heb dan ook echt goeie herinneringen aan die tijd.

Nadat ik geslaagd was moest ik kiezen voor een vervolg studie. Hmmmm, weer durfde ik niet de kant op te gaan waarin echt geleerd moest worden. Ik koos voor het Grafisch Lyceum in Amsterdam, want ik was erg creatief ingesteld en een beetje tekenen en dergelijke dat leek mij wel wat.

Wederom een leuke tijd gehad waarin alles me redelijk makkelijk af ging. Afgestudeerd met goeie cijfers en wat stage ervaring opgedaan bij grote reclamebureaus, ik was klaar om een baan te vinden. Maar eerst nog even met mijn ouders op vakantie naar Italië. Na lekker twee weken te hebben genoten van de zon moest ik de dag na onze thuiskomst weer naar mijn part-time baantje. Ik herinner het me nog goed….ik kreeg voor het eerst een paniekaanval.

wordt vervolgd…..

Corinnexxx

Facebook|Pinnen|Tweeten|Terug naar boven
  • 13 april 2015 - 16:16

    Frances Napjus - Ik wacht met smart op deel 2

Nou laten we vandaag gelijk maar starten met een grote knal:

no smoking

IK STOP MET FOTOGRAFEREN.

Ja je leest het goed, ik stop ermee. Ik heb het al met een aantal mensen gedeeld en krijg telkens dezelfde soort reactie: geschokte gezichten en een “NEE, wat zonde”!

Ik moet jullie zeggen dat ik er echt geen seconde spijt van heb. 0,0. Maar waarom in hemelsnaam stop ik zul je je afvragen? Nou mijn passie is simpelweg verschoven van de fotografie naar de essentiële oliën van Young Living. Had ik dit ooit bijna een jaar geleden verwacht, Heck No!! (sorry toch weer een beetje Engels). Ik en essentiële oliën? Laat me niet lachen! En mijn fotografie ervoor opgeven? Echt niet!!?………Maar het is toch gebeurt. Mijn studio is opgezegd, mijn VELE props kan ik gaan verkopen (help!) en het voelt gewoon goed. Dat je ergens goed in bent wil namelijk niet zeggen dat je het altijd hoeft te blijven doen.

Ik ben iemand die altijd ergens 200% voor gaat en ik luister altijd nauwgezet naar mijn hart wanneer het om mijn werk en passies aankomt. Dit resulteerde eerder al in het opgeven van mijn Scrapbooking “status” in de wereld van Scrapbooking om mij volledig op de fotografie te gaan storten en nu is hetzelfde dus aan de hand met de essentiële oliën. Ik kan het ontkennen en ervoor vluchten, omdat dat wellicht beter is om te doen, maar het voelt goed en het resoneert ergens diep in mij dat dit DE weg voor mij is om te volgen.

Dus ik luister…..en neem wederom een grote sprong in het diepe, met open armen, vol van vertrouwen en zonder angst waag ik de sprong en zie wel waar ik land.

Zal ik nu nooit meer een camera oppakken? Welnee. Maar de keren dat ik het nog doe zal zijn voor mijn gezin en mijn familie, zodat ik ons op de gevoelige plaat kan vastleggen. Tevens hoop ik ergens tijd te creëren om eindelijk te gaan beginnen met het maken van albums van mijn eigen kids, onze vakanties, verjaardagen, etc….want daar kom je als fotograaf vaak weer niet aan toe. Ik zal overigens wel op dit blog verschillende dingen fotografie gerelateerd gaan delen, give-aways, gratis workshops, zakelijke- en marketingtips, etc dus delete me niet gelijk uit je fotografie vrienden lijstje ;)

Maar voor nu dus een “sweet goodbye”.

Corinnexxx

Facebook|Pinnen|Tweeten|Terug naar boven
  • 7 april 2015 - 10:16

    Ashvin Ghisyawan - Je bent gek! Maar respect daarvoor :)

  • 7 april 2015 - 10:26

    Ingrid Sikkema - Succes Corinne! Blijf je volgen.. ;)

  • 7 april 2015 - 10:27

    Jenneke Knol - Zo jammer……. :-( Maar succes met je nieuwe passie!

  • 7 april 2015 - 10:33

    Marit Anker - Je hebt vast gewoon vele talenten :) Go for it!

  • 7 april 2015 - 10:50

    Lesanka Honigh - :) super, blijven doen, je hart volgen! Succes en vooral veel plezier ermee!

  • 7 april 2015 - 10:53

    Judith van der Graaf - Heel veel succes met je nieuwe passie, you go girl!!

  • 7 april 2015 - 11:14

    Renee Oosenbrug - Succes met je nieuwe passie Corinne Delis, soms is het gewoon een nieuwe uitdaging ook om een nieuwe weg in te slaan. Respect heb je iig van mij. ;-)

  • 7 april 2015 - 11:49

    maaike - Ik snap je compleet!! Been there done that!! Denk dat het ook een ADHD dingetje is dat iets een paar jaar helemaal leuk is en dan is het weer tijd voor iets anders! Heel veel succes met je nieuwe avontuur!! Xxx Maaike

  • 7 april 2015 - 12:09

    Laura - Dagelijkse hap - Ik vind het heel goed van je! :) Geniet van je nieuwe passie!

  • 7 april 2015 - 12:18

    Els - Ik vind het super! Zeker omdat je zelf de keuze maakt.

  • 7 april 2015 - 13:25

    Ineke - Maak je dromen waar. Ik zeg het zo vaak, maar JIJ durft! Veel succes. Het gaat je zeker lukken.

  • 7 april 2015 - 13:37

    Soraya - wat geweldig dat je voor je passie gaat! Groot gelijk! Succes Corinne en ik blijf je zeker volgen hoor! You go girl! X

  • 7 april 2015 - 14:45

    Anniek - Waarom verbaasd me dit nou totaal niet!? Voelde het denk ik al ergens aankomen. Veel succes met je nieuwe passie meid!

  • 7 april 2015 - 16:21

    Renee Krijgsman - ooooo Corinne wat spannend! Vorig jaar nog een fantastische workshop bij je gedaan, twee jaar geleden een heel waardevol 1 op 1 coachingsgesprek en nu moet ik het helemaal alleen doen?? ;-)
    Stoer van je, heel veel geluk en met al de passie die jij in je hebt gaat ook dit een heel groot succes worden!
    Enne, ik ben best geïnteresseerd in props, ik blijf je met interesse volgen!!

  • 7 april 2015 - 17:55

    Frances Napjus - Hallo Corinne ik weet niet hoe dat volgen werkt maar zou wel graag meelezen.
    Dan ben jij voor mij mijn eerste ” ik volg je ” weet alleen niet hoe :)

  • 7 april 2015 - 21:57

    Karen Voshol - Goed dat je je hart durft te volgen…Heel veel succes met alles!!

  • 8 april 2015 - 09:15

    Heidy - Jee, wat een grote stap. Moeilijk te begrijpen dat iemand een andere passie heeft dan fotograferen. Maar je hart moet je altijd blijven volgen!

    Dus heel veel succes ermee!

    Love,

    Heidy

  • 8 april 2015 - 16:24

    corinne-wordpress - Thanks Heidi en ik heb het ook nooit zien aankomen hoor :)

  • 8 april 2015 - 16:24

    corinne-wordpress - Thanks Karen!

  • 8 april 2015 - 16:25

    corinne-wordpress - Ik zal je wat propfoto’s doorsturen!

  • 8 april 2015 - 16:25

    corinne-wordpress - bedankt Anniek!

  • 8 april 2015 - 16:25
  • 8 april 2015 - 16:25

    corinne-wordpress - Het gaat helemaal lukken, thanks!!!

  • 8 april 2015 - 16:26

    corinne-wordpress - Ik ook :)

  • 8 april 2015 - 16:26

    corinne-wordpress - Thanks!!

  • 8 april 2015 - 16:26

    corinne-wordpress - Geen idee of de ADHD ermee te maken heeft(vast wel) maar ik was niet op zoek naar iets, het is gewoon op mijn pad gekomen :)

  • 8 april 2015 - 16:27

    corinne-wordpress - Bedankt Renee!

  • 8 april 2015 - 16:27

    corinne-wordpress - Bedankt judith!

  • 8 april 2015 - 16:27

    corinne-wordpress - Oh dat gaat zeker lukken :)

  • 8 april 2015 - 16:27

    corinne-wordpress - Ze zeggen het :)

  • 8 april 2015 - 16:28

    corinne-wordpress - Dank je Jenneke!

  • 8 april 2015 - 16:28
  • 8 april 2015 - 16:28

    corinne-wordpress - You know me!

  • 9 april 2015 - 08:20

    Myriam Wahlen-van Essen - Jeetje….word er even stil van. Jammer maar wat goed dat je voor jezelf zo’n beslissing neemt en niet maar door kabbelt….En dus je hart volgt. Gelukkig heb ik nu nog je blog die ik kan volgen :). Succes en veel geluk in ieder geval

Een wonder is geschied! Ik ben weer terug in het land der bloggers. Als er 1 ding is wat ik het afgelopen jaar heb gemist is het wel schrijven oftewel typen in dit geval. Ik heb jarenlang in het Engels geblogd en ga dit proberen op mijn oude blog ook weer op te pikken, maar omdat ik steeds meer in het Nederlands bezig ben, ook op Facebook vind ik het tijd voor een 100% Nederlandstalig blog.

Het zal nog moeilijk worden om alles zo in het Nederlands in 1 keer uit te typen daar ik vanuit mezelf het liefst alles eerst in het Engels schrijf en dan het vertaal naar het Nederlands als nodig… ja echt… en nee ik ben niet van origine Engels of dergelijke… maar vast een Amerikaan in een vorig leven, dat dan weer wel, hahaha.

Het is zelfs zo erg dat ik het liefst Engelstalige boeken lees en die net zo snel lees, als niet sneller, als Nederlandstalige boeken. In mijn puberteit dacht ik zelfs in het Engels en als ik dan in gedachten zat op de fiets naar huis en mijn vriendin iets aan mij vroeg dan antwoordde ik gewoon in het Engels… ja ik ben raar! Ik heb dus niet veel met Engeland, alhoewel ik Londen een geweldige stad vind, maar met Amerika des te meer.

Toen ik 18 was ben ik dan ook direct na mijn eindexamen een rondreis gaan maken met mijn nicht en een vriendin van haar. Zij waren beiden een stuk ouder en zo konden we dus met een auto door meerdere staten heenrijden. Wat een geweldige ervaring en wat een mooi land is Amerika. Vooral het feit dat je in de ochtend in een ski dorpje staat en een paar uur verder in de vreselijke hitte in de Death Valley, dat vond ik echt geweldig! Ik ben na die reis nog een 2 keer in Amerika geweest en zal zeker over mijn laatste trip nog een fotoverslag maken op dit blog.

Mijn leven is in de laatste jaren zo erg veranderd dat ik amper tijd heb gehad om alles te bloggen (lees: ik heb letterlijk niks geblogd). Hier komt vanaf vandaag dus verandering in en zal ik jullie weer deelgenoot maken van mijn alledaagse leven, de dingen die mij inspireren, de ervaringen die life changing voor mij waren, de ADHD/Autisme in ons gezin, mijn moeilijkheden met een normaal gewicht te krijgen, fotografie tips , de boeken die ik lees, de essentiële oliën die ik gebruik etc, etc.

Ok, nou ik ben blij dat mijn eerste blogpost weer een feit is, er zullen er snel meerdere volgen want mijn hoofd loopt over van alles wat ik met jullie wil delen :)

Corinne xxx

Facebook|Pinnen|Tweeten|Terug naar boven
  • 6 april 2015 - 14:16

    Myra Swarts van der Windt - Succes! Lijkt mij leuk om jouw blog te volgen

  • 6 april 2015 - 15:08

    Sophie - Oh wauw, had ik die gave maar. Ik vind Engels maar bar moeilijk en ik wil zo graag die plek bij dat internationale bedrijf!

  • 6 april 2015 - 16:58

    Ans Brunsman-Hagens - Leuk om te lezen zeg!

  • 6 april 2015 - 18:10

    Adele Zwiep - leuk ga je zeker volgen, succes

  • 6 april 2015 - 18:59

    Fauve van Maanen - GO Corinne Go! ;)

  • 9 april 2015 - 08:18

    Myriam Wahlen-van Essen - Leuk, ik ga je volgen :)