Ik geef het toe, ik ben verre van de perfecte moeder. Ik vind het zelfs moeilijk om een moeder te zijn van twee jongens. Eigenlijk al vanaf het begin, omdat ik totaal niet van jongens-dingen houd. Het schreeuwen, vechten, stoeien, het spelen met auto’s, etc is dus echt niets voor mij. Ik wilde artistieke dingen doen, spelen met Barbie’s, verkleden, enz. Maar ik heb nu eenmaal twee jongens, dus ik heb te maken met jongens dingen en ik heb me er enigszins aan overgegeven. Ik ben namelijk al jaren een ondersteunende voetbalmoeder en ik ben een advocaat voor mijn jongens, vooral voor Anthony en zijn school problemen. Van nature was ik niet iemand die voor zichzelf op kwam, hield niet van argumenten, laat staan vechten of dergelijke voor waar ik in geloofde. Maar mijn kinderen maakten mij de leeuwin die ik vandaag de dag ben, simpelweg omdat ik moest opkomen voor hun behoeften. No one messes with my boys!
Vandaag zijn mijn jongens 16 en 12 ….. waar is de tijd gebleven? ….. Ik kan met betraande ogen kijken naar oude video’s of foto’s. Beiden zitten nu in de puberteit ….. Ik dacht dat de 2-4 jarige pre-puberteit niet te harden was, maar ik heb nu een hardere tijd met de echte puberteit. Kinderen vandaag de dag zijn echt in mijn ogen anders dan toen ik een puber was (God, nu voel ik me super oud). Wij hadden namelijk geen Social Media en dat is, wat ik denk, een groot onderdeel van het probleem is. Mijn kinderen hebben namelijk een derde hand, ook wel hun telefoon of controller genaamd. Ik weet dat ik heel strikt moet zijn over het gebruik van de x-box, telefoon, ipad etc, maar dat ben ik niet. Het voelt alsof ik continue in gevecht ben met mijn kinderen, ze horen me simpelweg niet….of doen heel goed alsof. Ze luisteren niet naar mij. Als ik bijvoorbeeld zeg dat ze naar bed moeten gaan en alles moeten uitzetten waarmee ze bezig waren dan krijg is steevast het volgende te horen: “Wacht even, ik moet dit eerst afmaken” … nooit eens een ” Ja mam “. Het ergste vind ik dat ik het na 5 minuten moet herhalen en 10 minuten later weer en dan sta ik op het punt dat ik boos ben en begin te schreeuwen …. Ik wil niet dat soort moeder zijn, weet je ?! Het maakt me soms erg verdrietig.
Het kost allemaal heel veel energie en gezeur wat ik al genoeg heb in ons dagelijks leven. Dus ik voel me een loser op dit gebied. Ik wil een moeder zijn die al haar tijd en energie met haar kinderen doorbrengt, maar dat ben ik niet. Ik wil de moeder zijn die niet schreeuwt tegen haar kinderen, maar dat ben ik niet. Ik wil de moeder zijn die tijd neemt om leuke dingen te doen met haar kinderen op een regelmatige basis, maar dat ben ik niet. Ik wil de moeder zijn waar kinderen naar luisteren, maar ik ben zeker niet die moeder ….. en ik geef mezelf de schuld voor dit alles, want ik ben niet consistent genoeg en daardoor nemen ze me niet serieus. Ik wil de tijd nemen om mij te concentreren op dit alles, maar ik ben niet de moeder die dat doet en dat maakt het wellicht nog erger.
Ben ik echt een slechte moeder? Nee, ik denk het niet. Kan ik een betere moeder zijn? Ja, ik denk het wel. Ik vind het erg moeilijk om balans te vinden in het alledaagse leven, werk en gezinsleven. Zo ben ik de ene dag die perfecte moeder en de volgende dag is ze weer uit het raam gevlogen. Hoe doen andere moeders het? Ik kan toch niet de enige zijn? …. vertel me alsjeblieft dat ik niet de enige ben!
Corinnexxx
Meriam Jansen - ohhhhh lieverd dat ben je zeker niet…. ik ben ook totaal niet de perfecte moeder… mij kinderen zitten in de tuin te spelen waar ik ze net op hun kop heb gegeven omdat het weer eens een x niet normaal gaat… kom bij ze kijken voor de leuk en loop een beetje boos terug naar binnen… en dat terwijl andere moeders zie genieten op het strand.. nee ik ben niet zo moeder…. ik ben erg streng vindt ik mezelf .. en samen leuke creatieve dingen doen ohh wat leek me dat leuk.. maar dat gaat nog beter met e jongen dan met tara.. horde mensen kon ik scrappen leren en kreeg altijd te horen hoeveel geduld.. maar met me eigen kroost….. ohh ff leuk samen een shootje doen nou ja dat is vaak meer chantage werk… waar ik voor pas met me andere kindjes… raar maar we doen onze best tochh en we zijn er voor hun op onze manier
Nathalie Schatteman - Meid, na deze week kan ik je vertellen dat ik me compleet mislukt voel. Mijn oudste zoon is gepest een heel jaar aan een stuk, fysiek aangevallen en ik heb alles gedaan om het te voorkomen. Je bent zeker niet alleen, maar ik wert zeker dat juist deze vraagstelling zorgt dat we betere ouders worden. Want wij leren alle dagen nieuwe behendigheden van het ouderschap ;-)
Carina Aerts - Heel herkenbaar Corinne, het enige houvast wat ik je kan bieden is……het gaat over….als ze weer wat ouder zijn omen ze er van zelf achter wat een gave coole moeder ze hebben
Vlijtig Liesje - Je bent zeker niet de enige. Kijk maar eens in de boekwinkel: daar stikt het van de boeken met titels als De mythe van de perfecte moeder en De kunst om geen perfecte moeder te zijn.
Anita Everaardt - De enige? Ik dacht het niet…
Het had mijn verhaal kunnen zijn.
Bah wat vind ik mezelf als moeder vaak stom en écht ik wil graag leuker zijn voor mijn kids. Maar we doen ons best en zijn ook maar mensen.
Ik denk dat onze kids veel leren van een moeder die ECHT is!